Een fietsmaatje dat is blijven hangen

Het is 2017. Maria leerde Evert kennen toen haar echtgenoot Alzheimer kreeg. Ze zocht voor hem een fietsmaatje en Evert wilde als nieuweling in Valkenswaard mensen leren kennen. Een match was snel gemaakt. Inmiddels is haar man overleden, toch is het contact tussen Maria en Evert gebleven. iedere drie weken doen ze een bakje koffie. “Je deelt toch mooie en minder mooie herinneringen, dat verbindt”.

Wanneer ik Evert en Maria ontmoet begint ze direct te vertellen over hoe belangrijk Evert was voor Noud, haar overleden man. “Noud is altijd actief geweest binnen Valkenswaard. Zo heeft hij veel in het verenigingsleven gedaan en onder andere een ‘maaltijdcentrale’ opgezet. Op enig moment werd dat teveel”, vertelt Maria. “Zo ben ik in het vrijwilligerswerk gerold. Toen heette dat nog ‘Stichting Welzijn Ouderen’. Het is mooi om betekenisvol te kunnen zijn voor een ander”, vertelt de gastvrouw.

Noud krijgt Alzheimer

Maria gaat op zoek naar mogelijkheden. Zij kent de weg in de wereld van de vrijwilligers en durft te vragen. Via Cordaad Welzijn doet zij een oproep voor een fietsmaatje voor Noud. Daar komt Evert om de hoek kijken. Hij reageert op de advertentie van Maria. Evert woont dan net een paar maanden in Valkenswaard, heeft een hart voor 65-plussers, fietst graag en zoals hij zelf zegt: “ik ben een sociaal dier.”

Maatje Evert: “Ik wil mensen graag pleasen. Het was voor mij een mooie bijkomstigheid om mensen in het voor mij nieuwe Valkenswaard te leren kennen.”

Meteen een klik

Cordaad Welzijn bemiddelt tussen vraag en aanbod. Na eerst enkele individuele gesprekken gaan Maria, Noud en Evert samen in gesprek. Het klikt meteen tussen Noud en Evert. Maria vindt het spannend maar heeft veel vertrouwen in de nieuwe vrijwilliger. Vooral omdat ze ziet dat het tussen de beide heren zo goed klikt. De match wordt gemaakt.

Samen langs bijzondere plekken

Iedere maandagmiddag gaan Noud en Evert met de elektrische fiets op stap. De kinderen van Maria en Noud vinden het geweldig wanneer die twee de maandagmiddag op de fiets doorbrengen. Evert: “Het is best een verantwoordelijkheid die je aangaat als vrijwilliger. Vrijwilligerswerk is vrijwillig maar niet vrijblijvend.”

“Ik had geen ervaring met dementerende ouderen. Je leert veel en snel. Maria gaf vaak de context aan en wees de plekjes aan waar we naar toe zouden kunnen gaan. Plekjes die voor Noud herkenbaar, betekenisvol en plezierig zijn. Op de fiets naar het tuincentrum, plantjes kijken en koffiedrinken of de Achelse kluis.”

De kinderen van Bree wonen allemaal in de buurt maar hebben hun eigen werk. “Zij kunnen veel minder snel schakelen dan ik aangezien ik met pensioen ben”, zegt Evert. “Je kon hem niet meer alleen laten”, vertelt Maria. In die periode doet ze vaker een beroep op Evert. Toen zij bijvoorbeeld zij verhuisden naar dit appartement. “Evert is de hele dag met Noud op pad gegaan.”

Het gaat slechter met Noud

De communicatie en het lopen wordt door de jaren heen moeizamer. Noud alleen op de elektrische fiets wordt te gevaarlijk. Er komt een duofiets. Samen beleven Noud en Evert nog bijzondere ‘avonturen’ zoals de dag dat ze samen door het middenschip van de kerk in Waalre fietsen. Noud genoot er van. Evert stuurt foto’s van de uitstapjes naar Maria.

“Er is een dik dagboek met foto’s beschikbaar”, vertelt Maria.

Steeds meer betrokken

Evert wordt steeds meer betrokken bij het gezin. Hij kent de context en dat helpt om Noud te begrijpen. “Ik heb veel geleerd over dementie maar ook geleerd om geduld hebben”, vertelt Evert. “Als vrijwilliger moet je je ook conformeren aan de vraagkant. Je wordt wel ook verwend. Maria stopte altijd wat geld in de portemonnee van Noud.” “Dan kon hij trakteren”, vult ze aan.

Een heel mooi moment waarin hij de enorme waardering voelt, is de vraag van het gezin om bij het uitstrooien van de as van Noud aanwezig te zijn. Dat gebeurde in de tuin bij een van de kinderen. “In een gat in de tuin heb ik wat as mogen strooien. Daarna is er samen een boom gepland. Een emotioneel en prachtig symbolisch moment dat je samen mag delen”, vertelt Evert.

Nog steeds maatjes

Ook al is Noud overleden, het contact is gebleven. De relatie tussen Maria en Evert is te omschrijven als een vriendenrelatie. Je deelt veel mooie en minder mooie herinneringen in een belangrijke emotionele periode. Zo’n periode verbindt mensen. Een keer in de drie weken drinken ze koffie of tussendoor als er advies of hulp nodig is.

Maria: “Mensen vinden het tegenwoordig moeilijk om hulp te vragen. Ze hebben alles zelf of kopen het. Ze hebben de ander niet meer nodig! Dat is jammer.

Maria: “Er is niets mooier dan aandacht geven aan anderen, mensen te mogen helpen.”

Je moet wel kunnen luisteren, oprecht geïnteresseerd zijn. Je wilt iets betekenen voor die ander. Je wordt er zo rijk van”, zegt Maria. Evert beaamt dat. “Als vrijwilliger ga je een aangename verplichting aan”, zegt hij.

Maria en Evert zijn het er over eens. Iedereen zou als vrijwilliger een bijdrage moeten leveren aan een betere maatschappij. “Dan krijg je een mooiere verdraagzamere samenleving”.