Bezoekmaatje in hart en nieren!

Als vrijwilliger kom je nog eens ergens. Ik sta voor een appartement achter de supermarkt in mijn eigen woonplaats. Eigenlijk wist ik niet eens dat hier appartementen stonden. Ik bel aan en even later is Ineke daar met rollator en een voet in het gips. Ineke (67) is een tengere en vlotte vrouw. Zij is heel handig met die rollator. Vanaf een soort rijdend dienblad krijg ik koffie van haar. We duiken meteen in het gesprek.

Enkele dagen geleden heeft ze haar voet gebroken. “Zomaar uit het niets”, vertelt zij. “Het komt omdat ik heel weinig botmassa heb”. Ineke is de derde uit een gezin van zes kinderen, drie meisjes en drie jongens. Ze is opgeleid als kapster. Na negen maanden gewerkt te hebben, moest zij stoppen omdat het te zwaar voor haar was. Het was onduidelijk wat er lichamelijk met haar aan de hand was. Vele onderzoeken volgen. Ze wordt nog kwaad omdat mensen toen zeiden dat ze anorexia had.

Ze kwam terecht in de WAO

Ineke heeft een behoorlijk dik medisch dossier en flink wat voor haar kiezen gehad in de afgelopen jaren. Alle onderzoeken en experimentele medicijnen in haar jonge leven hebben gezorgd voor het probleem met haar botten. Nu vele jaren later blijkt dat de oorzaak van haar tengere lijf een afwijkende darmenstructuur is. Niet dat ze daardoor zielig doet of zich beklaagt. In tegendeel: zij is opgewekt en vrolijk.

Ineke: ‘Zolang ik het voor anderen kan doen, hoeven ze het niet voor mij te doen’

Ineke heeft altijd veel mensen om haar heen gehad. Haar familie vindt ze erg belangrijk. Zij heeft ook lang voor haar vader en moeder gezorgd. Al vanaf haar 16de levensjaar is zij betrokken bij ‘Nieuwe Levenskracht’. Ze heeft daar 33 jaar in het bestuur gezeten. Haar leven plant zij rond de hulp aan andere mensen. “Zolang ik het voor anderen kan doen, hoeven ze het niet voor mij te doen”, zegt ze met een lach op haar gezicht.

Wat je geeft krijg je driedubbel terug

Het is een waslijst aan vrijwilligerswerk: bezoekmaatje bij Cordaad, gastvrouw in het ziekenhuis op de afdeling eerste hulp, bij SWOVE ‘Bakkie doen’, bij Merefelt zit ze bij het Pastorale team. Ineke is bij veel organisaties in Veldhoven bekend en wordt regelmatig benaderd om te helpen. Zij is een soort oproepkracht. “We zijn zo blij met jou, zeggen ze. Je moest eens weten hoe blij ik met jullie ben”, vertelt Ineke, “Wat je geeft krijg je driedubbel terug!’

Toen haar moeder in Merefelt (hospice) zat heeft ze Anita leren kennen. Anita’s moeder en de moeder van Ineke zaten op dezelfde afdeling. Beide moeders waren bevriend en deden alles samen. “Hand in hand liepen die twee over de gang”, vertelt Ineke. Sinds die tijd zien Ineke en Anita elkaar regelmatig. Ineke is een bezoekmaatje. Anita is minder mobiele Anita. Af en toe drinken zij koffie. Anita belt soms om advies. Regelmatig haalt Ineke Anita op en gaan ze samen naar de Eucharistieviering in Merefelt. “Voor Anita ben ik een ‘los vast bezoekmaatje’ een luisterend oor. Ik zorg gewoon voor een klein beetje aandacht zodat Anita haar verhaal kan vertellen”, zegt Ineke.

‘Vrijwilligerswerk MAG je doen. Ik heb de vrijheid om te kiezen’, zegt Ineke.

Zorgen voor anderen staat centraal in het leven van Ineke. Ineke is katholiek. Maria speelt een grote rol in het leven van Ineke. “Maria is voor mij een moeder. Als ik haar niet had gehad…”. Ineke heeft geen internet, geen smartphone. Zij kijkt naar de wereld vanuit het menselijke perspectief. Zij wil bij de mensen zijn, mensen helpen, zorgen voor de mensen om haar heen. Zij is blij dat ze zolang haar ouders bij zich heeft mogen houden en voor hen heeft kunnen zorgen.

Een gouden hart

Ineke is een vrijwilliger in hart en nieren. Ze plant veel taken in een week waarbij zij zoveel mogelijk anderen kan helpen. Van bezoekmaatje naar ‘Bakkie doen’ en weer bezoekmaatje… Ze laat zien dat je kunt kiezen en dat los-vast zijn van een maatje heel betekenis vol is. Ze baalt van haar gebroken voet. Nu kan ze de deur niet uit. Zodra ze weer kan, pakt Ineke de draad weer op.

Het is een leuke ontmoeting met een vrijwilliger die zoveel betekent voor de mensen in haar omgeving. Ik krijg ook een bedankje van haar. Voor Ineke ben ik deze week een maatje om haar verhaal kwijt te kunnen. “Met een gebroken voet kom je niet zover”, zegt ze. “Fijn dat jij er was”.

Je moest eens weten hoe blij ik met jou ben, denk ik!