Wim

Kletsmaatje: ook voor anderstaligen

Gepensioneerde Don Spreekt alleen Engels. Kletsmaatje Jesse weet daar wel raad mee!

Don is voor de liefde naar Nederland gekomen. Voor zijn werk hoefde hij nooit Nederlands te leren. Nu hij met pensioen is komt hij daardoor minder onder de mensen. Zijn vrouw Rianne hoort via Cordaad van een kletsmaatje. Dat wordt Jesse. Hij spreekt vloeiend Engels en komt regelmatig langs, appt of belt even. Soms neemt hij zijn dochtertje mee. “Voor ons is hij een soort kleinzoon”, zegt Rianne.

Don (86) is geboren in de staat New Mexico. In een klein stadje dat tijdens WOII verandert in een ‘ghost town’. Iedereen vertrok behalve één man die de mijn beheert. Zijn ouders verhuizen naar North-California waar hij als kind opgroeit. “Een omgeving waar mensen naar elkaar omkeken”, zegt Don. Zijn moeder is al op jonge leeftijd uit beeld. Hij is dan 8 jaar. Zijn vader was een echte ‘family man’ en een harde werker. Zijn voorbeeld, zijn normen en waarden zijn nog steeds belangrijk voor Don. Waarden als betrokkenheid, respect. Maar ook werk vanuit je hart niet uitsluitend voor geld en meer doen dan wat je opdrachtgever verwacht. Diezelfde waarden en normen ziet Don terug bij zijn ‘anderstalig kletsmaatje’ Jesse Douma (26).

Don had een goede baan en verdiende zijn geld met het realiseren van projecten rond ICT bij legereenheden in Amerika. Hij spaarde zijn geld om zijn droom te kunnen realiseren. Hij wilde een zeiltocht rond de wereld maken. Hij reist regelmatig naar Europa. “In Europa maken ze de beste zeilboten en krijg je het meeste waar voor je geld”, vertelt hij. Zo komt Don op een van zijn trips terecht in Denemarken.

Overzeese romantiek

In het hotel in Denemarken zijn maar 2 gasten. Hier ontmoet hij Rianne. Rianne is op zoek naar een baan als trompettist in een orkest. Don op zoek naar een zeilboot. Rianne denkt dat hij een concurrent is voor de baan als trompettist. Waarom kom je anders naar Århus in Denemarken in februari? Rianne en Don komen samen aan een tafel te zitten. Don vertelt over zijn droom. “Dat klinkt goed”, zegt Rianne tegen Don. ‘Ik bel je zodra ik klaar ben”, zegt Don. En ja zo gaat het dan in een echte romance: wanneer Don zijn boot gereed heeft, belt hij Rianne. Letterlijk stappen ze samen in de boot en zeilen rond de wereld.

Nederland als thuishaven

Don werkte als ICT engineer voor verschillende legereenheden. Rianne is op zoek naar werk als trompettist, maar wilde ook zeker niet permanent in Amerika gaan wonen. Om terug te komen naar Nederland moest zij een baan hebben. Die krijgt ze aan de muziekschool dankzij haar broer. Zo komen ze samen begin jaren ‘90 terecht in Nederland. Rianne als docent en Don als engineer.

Inmiddels komt Jesse binnen. Het maatje van Don. Maar je kunt best zeggen, een maatje voor zowel Don als Rianne. Er volgt een warme begroeting en hij schuift aan. Jesse is beroepsmilitair en heeft deze week nog vakantie. Don is met pensioen en Rianne werkt nog als docent aan de muziekschool. Don is veel alleen. Een ouderenconsulent van Cordaad komt op het idee om een gespreksmaatje te zoeken voor Don.

Jesse: “Ik had altijd wel al iets willen doen voor oudere mensen”. Dat lukt niet zomaar. Ik zag de mogelijkheid om mezelf op te geven bij Cordaad. Daar wordt gekeken naar de mogelijkheden. Jesse ziet wat eenzaamheid met mensen doet. In het profiel van hem staat dat hij vloeiend Engels spreekt. Geschiedenis en modelbouw zijn hobby’s. Het duurde even voordat de match gemaakt werd, mede door corona. Het is nu anderhalf jaar geleden dat ze gekoppeld zijn.

Jesse over hun eerste ontmoeting

“Ik vond het best spannend. Ik was echt nerveus. Zou het klikken en wat heb ik te verwachten?” Rianne vertelt: “Wij vonden het ook spannend. Ik zie hem daar nog staan met bloemen in zijn hand. Het ging eigenlijk vanaf het begin heel soepel. De klik was er meteen”.
Jesse: “Voor mij zijn Rianne en Don een soort extra grootouders. Mijn dochter van 2 neem ik weleens mee op bezoek”. “She is a real joy”, zegt Don, “Het voelt als familie”. “Dat geldt over en weer. Het voelt heel goed als Jesse er is”, zegt Rianne. “Voor ons is hij een soort zoon, of liever gezegd gezien het leeftijdsverschil een kleinzoon.”

v.l.n.r: Rianne, Don en Jesse

Dichtbij en op afstand

Ze proberen één keer per week elkaar te ontmoeten. In het begin lukte dat goed. Het is nu onregelmatig. Soms gaat Jesse op missie en is dan voor een paar maanden weg. Ze houden dan wel contact via Whatsapp of bellen met elkaar. “We waren een tijd geleden in Best in een museum rond WOII. We stuurden Jesse een foto omdat we weten dat hij dat ook interessant vindt. We gaan daar zeker met z’n drieën nog een keer naartoe”.

“We denken regelmatig aan elkaar”, vertelt Rianne.

Jesse: “We praten over heel gewone dingen: het weer, de omgeving, maar ook over geschiedenis… ieder denkbaar onderwerp vanuit de geschiedenis kan aan bod komen. Don is in veel topics geïnteresseerd. Natuurlijk komen actuele thema’s als de val van het kabinet en de oorlog in de Oekraïne voorbij. Dus onderwerpen genoeg.” Af en toe maken zij samen een dagtrip. Zo zijn ze met z’n drieën naar kamp Vught geweest. Ondanks de omgeving was het een bijzonder gezellige dag.

Jesse pakt dingen gelijk op. Laatst had Jesse voor Don een rolstoel willen reserveren in een museum. De informatie die hij kreeg: ‘je kunt er zo één pakken. Reserveren is niet nodig’. Bij aankomst bleek dat toch anders te zijn en volgde wat gedoe. Een medewerker zei: “jij kunt helemaal niet overweg met een rolstoel!” Jesse diende haar van repliek: “Ik kan een tank besturen van 18 miljoen euro dan kom ik heus wel gedraaid met een rolstoel”. En ze krijgen uiteindelijk een rolstoel mee.

Steun op meerdere manieren

Voor Don is Jesse iemand die de taalbarrière overbrugt. Rianne en Don zijn bijzonder blij met de bezoeken van Jesse (en zijn dochtertje). Ze beleven veel plezier aan elkaar. “Jesse geeft emotionele en praktische steun. Allebei zijn belangrijk”, zegt Rianne. Jesse is méér dan alleen een buddy voor een goed gesprek. Hij is proactief. Afgelopen winter bijvoorbeeld, strooit hij zout op de oprit. Hij ziet wat nodig is. Zo doet hij regelmatig wat fysiek zwaardere klusjes. Klusjes die Rianne of Don niet meer kunnen.

“Als vrijwilliger moet je duidelijk naar elkaar zijn, inlevingsvermogen hebben en in zekere zin ook geduld. Maatje zijn, specifiek de relatie met Rianne en Don, is een verrijking van mijn leven”, zegt Jesse.

Wat een hartverwarmend inkijkje in de relatie tussen deze drie mensen!

Vragen? Neem contact met ons op.

Wij zijn telefonisch bereikbaar van maandag t/m vrijdag op 040 253 34 43 op tussen 8.30 en 12.30 uur.

Benieuwd waar je terecht kan in jouw gemeente? Bekijk dan onze openingstijden per locatie.

Openingstijden per locatie

Contactformulier

"*" geeft vereiste velden aan